- حماسه عرب قبل از اسلام
دیدگاه عرب قبل از اسلام بر محور منفعت‌طلبی و سودمندی برای خویشتن استوار بوده است و می‌توان گفت که او نمونه كاملى از شرارت، حرص و منفعت‌طلبى بشرى است.
اعراب قبل از اسلام در هر زمينهاى ادعاى شرافت و كرامت نسبت به ديگران مىكردند و به طرز عجيبى عاشق آزادى بودند. آنها از هر گونه قيد و بندى نفرت داشتند.
ابن خلدون در اين باره مىگويد: «اگر اعراب بر سرزمينى غلبه پيدا مىكردند، آن را به ويرانى مىكشاندند؛ زيرا كه توحّش و بىفرهنگى جزء ذات و اخلاق آنها شده بود و هميشه سعى مىكردند كه از زير فرمان حكومت و قانون خارج باشند و از نافرمانى در مقابل سياست حاكم لذت مىبردند و اين چنين اخلاق و طبيعتى با عمران و آبادانى متناقض است.
آنها به كوچنشينى و غلبه بر ديگران عادت كرده بودند و بر آنچه كه در دست مردم بود دستبرد مىزدند و رزق خويش را در سايه شمشيرهايشان جستجو مىكردند و در دست درازى به اموال مردم حد و مرزى نمىشناختند و بلكه هر چه از اموال و سرمايههاى مردم را كه در دسترس آنها قرار مىگرفت غارت و چپاول مىكردند». (1)
اعراب قبل از اسلام به جنگ و خونريزى عادت كرده بودند و منطق حاكم بر آنها اين بود: «خون را جز با خون نمىتوان شست».
بر همين اساس به چپاول و غارت اموال ديگران عادت كرده بودند و به اين كردار زشت خويش افتخار مىكردند. (2)
—————–
1- مقدمه ابن خلدون، ص 149.
2- تاریخ تحقیقی اسلام، ج 1، ص 118.
